het mondmasker en de achterkant van de tong

Bent u een believer of een non-believer ? Dat was de trend-vraag die zich deze week doorzette. Was de communicatie op de” sociale media tot en met nu een minestrone van home-entertainment, digitale knuffels, jeugdsnapshots en muzikale ontboezemingen geweest dan klaarde die zich tot een lettersoep waar het woord “mondmasker” bovendreef.

Maar eerst een disclaimer. U zal mij niet horen zeggen dat het mondmasker non-sense of een must is.  Nee, want dan ik beter meteen ophouden, mijn facebookaccount hermetisch afsluiten en de voortuin alvast omspitten om de karrevrachten mest die er aan gaan komen onder te delven

Kon je tot nu toe prettig van mening verschillen over de ophokplicht, herd immunity, vitamine C of al dan niet joggen dan kunnen we die ‘we agree to disagree’ inzake het mondmasker maar beter op stal zetten.

Na de  Schadenfreude inzake nep-, stof- en verfmaskers, Magie’s aanpak van de leveringen, beschimmelde verpakkingen in bananenadozen en enige hilariteit inzake en de monddoek-huisvlijt die zich van Vlaanderen meester maakte werd het mondmasker de inzet van een bitse woordenstrijd.  Het item werd sinds begin deze week  de inzet tussen believers en non believers.

De ene stelde dat dragers ervan zich aanstelden en het nut zich hoogstens beperkte tot het niet verder besmetten van de kluit maar geen enkele bescherming voor de drager in kwestie garandeerde. De andere, de believer, bombardeerde het mond-en neusdoek tot een must-have en een essentieel attribuut dat in geen enkele anti-covid-19-kit mocht ontbreken. Een kwestie van  burgerzin en hoffelijkheid . Your reputation was at stake.

Believer en non believer zijn oorspronkelijk noties die slaan op al dan niet in een god geloven. Het bruggetje naar het lemma hoofddoek is snel gemaakt. Trek die hoofdoek naar beneden over je neus, vervang het woord  nikab in om het even welke internetdiscussie en je krijgt verhelderende inzichten al moet je af en toe de argumenten  van de ene partij wisselen met de andere.

 Neem nu de uitspraak van het Europees hof voor de rechten van de mens dat in 2017 het verbod op het hoofddoek aanvaardde omdat – wij citeren “ het in een democratische maatschappij noodzakelijk kan zijn om de interactie en communicatie tussen individuen te beschermen”. Een opsteker voor de believers van het mondoek die we dus bij de non-believers van het hoofdoek weggritselen. Met wat knip- en plakwerk kunnen ze zich bij het hof in Straatsburg heel wat werk besparen als er een mondmasker-case zou ingeleid worden.

Opvallend is hoeveel en hoezeer facebookers het achterste van hun tong laten zien, ongeacht of ze het mondmasker opzetten of niet en mekaar  hun argumenten in de strot duwen. Die heftigheid mag verbazen al gaat het natuurlijk over een kwestie van leven of dood.

Zolang het dispuut tot facebook en consoorten beperkt blijft , alhoewel die enige geloofwaardigheid genieten, lijkt er niets aan de hand maar de knuppel uit het sociale legbatterijen dreigt nu ook gebruikt te worden in het officiële media-hoenderhok.

Getuige daarvan de uithaal van opperhaantje Siegfried Bracke naar Marc van Ranst. Die heeft ons volgens Bracke informatie inzake het mondmasker onthouden en mag zijn status van wetenschapper inleveren om voortaan als een ordinaire influencer door het leven te gaan. Een gevaarlijk voorbeeld van cross contamination tussen sociale en officiële media.

Zo dreigt het mondmasker zijn doel- ons te beschermen- compleet voorbij te schieten en de media epidemisch aan te steken.